Hartowanie stali – rodzaj obróbki cieplnej materiału polegający na nagrzaniu danego materiału do odpowiedniej temperatury zwanej temperaturą hartowania, wytrzymaniu w tej temperaturze przez czas konieczny do przebudowy struktury wewnętrznej materiału (głównie przemian fazowych) oraz następnym odpowiednio szybkim schłodzeniu. Po tak przeprowadzonym zabiegu w materiale powstają lokalne koncentracje naprężeń powodujące zwykle wzrost własności wytrzymałościowych: twardości, wytrzymałości[1][2], granicy plastyczności i sprężystości oraz odporności na ścieranie kosztem wzrostu kruchości oraz spadku plastyczności i wydłużenia.
Aktualnie hartować możemy każdy gatunek stali:
– hartowanie z temperatury do 1300°C w piecu próżniowym
W piecu mieszczą się detale o maksymalnych gabarytach 900x600x450 mm i ciężarze do 400kg, co umożliwia obrobienie w jednym procesie technologicznym dużego wsadu, a tym samym pozwala osiągnąć wymierne oszczędności czasu i kosztów w przypadku dużej ilości małych detali. Chłodzenie odbywa się w oleju lub azocie.
– ponadto możemy przeprowadzić obróbkę cieplną w piecu z regulowaną atmosferą endotermiczną (propan i powietrze) w temperaturze do 1000°C.
